Doktorzy Honoris Causa / Uniwersytet w Białymstoku

Doktorzy Honoris Causa

Jerzy Giedroyc (1906 - 2000)

Jerzy Giedroyc urodził się 27 lipca 1906 roku w Mińsku Litewskim. Uczył się w szkołach w Mińsku, Moskwie i w Warszawie. W latach 1924-1929 studiował prawo, a w latach 1930-1931 historię na Uniwersytecie Warszawskim. W roku 1928 podjął pracę w Biurze Prasowym Rady Ministrów, w latach 1930-1935 był sekretarzem ministra rolnictwa, a od roku 1939 – ministra przemysłu i handlu. We wrześniu 1939 r. Jerzy Giedroyc ewakuował się wraz z rządem do Rumunii. W kwietniu 1941 roku został wywieziony przez poselstwo angielskie do Stambułu, a następnie wyjechał do Palestyny i wstąpił do Brygady Karpackiej. Wziął udział w kampanii libijskiej i w obronie Tobruku, a po przeniesieniu Dywizji do Iraku w końcu 1942 roku przeszedł do kierowanego przez Józefa Czapskiego Wydziału Kultury, Prasy i Propagandy II Korpusu, w którym objął kierownictwo prasy wojskowej i wydawnictw.

W 1946 roku Jerzy Giedroyc założył w Rzymie Instytut Literacki. W 1947 roku ukazał się tam pierwszy numer kwartalnika literackiego „Kultura”. W tym samym roku przeniósł Instytut do Paryża, ale musiał ograniczyć jego działalność do wydawania „Kultury”, z której w krótkim czasie uczynił najważniejsze pismo polskiej emigracji i jeden z najlepszych miesięczników intelektualnych na świecie. Wydawanie książek wznowił dopiero w roku 1953; ukazywały się one w ramach „Biblioteki Kultury” – do maja 1997 roku ukazało się 500 tomów, w tym 120 numerów „Zeszytów Historycznych”.

Ryszard Kaczorowski (1919 - 2010)

Urodzony 26 listopada 1919 roku w Białymstoku. W sierpniu 1939 roku powołany został przez władze harcerskie na stanowisko zastępcy komendanta Pogotowia Harcerskiego w Białymstoku. W październiku 1939 roku, już pod okupacją sowiecką, Ryszard Kaczorowski działał w tajnym hufcu harcerskim, który w listopadzie tegoż roku wszedł w skład Szarych Szeregów. 17 lipca 1940 r. został aresztowany przez NKWD, następnie zaś skazany 1 lutego 1941 r. przez Najwyższy Sąd Sowieckiej Republiki Białoruskiej na karę śmierci. W dniu 10 maja tegoż roku wyrok śmierci zmieniono na 10 lat łagrów.

Zwolniony z łagru w marcu 1942 r/wstąpił do armii tworzonej przez generała Andersa, jako żołnierz II Korpusu w batalionie łączności 3. Dywizji Strzelców Karpackich odbył całą kampanię włoską. Po wojnie pozostał w Anglii. W Londynie ukończył Szkołę Handlu Zagranicznego, a następnie podjął pracę w przemyśle.

Działalność społeczna Ryszarda Kaczorowskiego była wysoko ceniona przez Polaków przebywających na Obczyźnie, toteż został on powołany w skład Rady Narodowej, Rady Koordynacji Polonii Wolnego Świata, Rady Funduszu Pomocy Krajowi, Rady Polskiej Macierzy Szkolnej oraz Rady Instytutu Polskiego Akcji Katolickiej. Z czasem działalność ta przeniosła się na pole polityczne.

W marcu 1986 roku Ryszard Kaczorowski wszedł do Rządu RP na Uchodźstwie – w gabinecie prof. E. Szczepanika był ministrem do spraw krajowych. W styczniu 1988 roku prezydent Kazimierz Sabbat wyznaczył go na swojego następcę. W lipcu 1989 roku Ryszard Kaczorowski objął urząd Prezydenta RP na Uchodźstwie jako szósty z prezydentów reprezentujących ciągłość władzy suwerennej II Rzeczypospolitej.

Marcel Morabito

Urodzony 25 grudnia 1951 roku Marcel Morabito jest wybitnym uczonym francuskim, światowej sławy prawnikiem. Pracował jako asystent na Uniwersytecie w Tulonie, później był starszym asystentem na Uniwersytecie w Montpellier. W 1983 roku po agregacji został profesorem na Uniwersytecie w Breście, a w 1988 roku - profesorem na Wydziale Prawa Uniwersytetu w Rennes; w Instytucie Studiów Politycznych w Rennes, którego był założycielem, pracował aż do 1998 roku. 1998 roku został profesorem na Uniwersytecie Pantheon-Sorbone (Paryż). W 2000 roku otrzymał stypendium Uniwersytetu w Berkeley.

Arcybiskup Sawa

Prawosławny Metropolita Warszawski i całej Polski. Jego Eminencja ksiądz Metropolita Sawa (Michał Hrycuniak) urodził się 15 kwietnia 1938 roku w Sniatyczach. W 1957 roku ukończył Prawosławne Seminarium Duchowne, a w 1961 Chrześcijańską Akademię Teologiczną. W 1962 roku został wykładowcą Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej. W 1964 roku otrzymał święcenia diakońskie i rok później wyjechał na studia doktoranckie do Belgradu. Ukończył je w 1966 roku, uzyskując stopień naukowy doktora teologii. W 1966 r. otrzymał w Warszawie święcenia kapłańskie. W 1979 r. został powołany przez Sobór Biskupów Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego na biskupa. Od 31 lipca 1981 r. sprawuje stanowisko ordynariusza Prawosławnej Diecezji Białostocko-Gdańskiej. W 1988 r. Jego Eminencję Sawę podniesiono do godności Arcybiskupa. 17 listopada 1990 roku otrzymał tytuł naukowy profesora nauk teologicznych.

Andrzej Wyczański (1924 – 2008)

Andrzej Wyczański urodził się 13 kwietnia 1924 roku w Warszawie. Jest absolwentem Gimnazjum im. Stefana Batorego, które ukończył na tajnych kompletach. Maturę zdał w czerwcu 1942 roku. Studiował historię na tajnym Uniwersytecie Warszawskim.
Od roku 1953 zatrudniony w Instytucie Historii PAN, gdzie w 1958 r. uzyskał habilitację. W latach 1949-1959 założyciel i kierownik Stacji Mikrofilmowej Biblioteki Narodowej. Tytuł profesora zwyczajnego otrzymał w 1971 roku. Począwszy od 1974 r. pracował też w Instytucie Historii filii Uniwersytetu Warszawskiego w Białymstoku oraz na Uniwersytecie w Białymstoku, w latach 1983-1996 wykładał w Instytucie Historii Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. W roku 1983 został członkiem PAN, w latach 1993-1996 Wiceprezes i Sekretarz Naukowy PAN.

Andrzej Stelmachowski (1925 – 2009)

Andrzej Stanisław Ksawery Stelmachowski urodził się 28 stycznia 1925 roku w Poznaniu. Tam też uczył się w szkole powszechnej i średniej. Po wybuchu wojny kontynuował naukę w Gimnazjum Polskim w Kownie (na Litwie), a następnie w ramach tajnego nauczania w Warszawie. Był również żołnierzem Armii Krajowej. Maturę uzyskał w 1943 roku. W tymże roku podjął studia na podziemnym Uniwersytecie Warszawskim; kontynuował je po wojnie w Poznaniu, uzyskując tytuł magistra prawa w 1947 roku na Wydziale Prawno-Ekonomicznym Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Na tej uczelni uzyskał stopień naukowy doktora. Od 1962 r. profesor Uniwersytetu Wrocławskiego, od 1969 r. profesor Uniwersytetu Warszawskiego. W 1970 r. został kierownikiem Zakładu Prawa Rolnego UW. Wykładał też na Uniwersytecie Kard. Stefana Wyszyńskiego i Uniwersytecie w Białymstoku. W 1973 uzyskał tytuł naukowy profesora. Był członkiem Polskiej Akademii Nauk. Specjalizował się w prawie cywilnym i rolnym. Od 1984 do 1989 zasiadał w komisji Episkopatu Polski Iustitia et Pax, a od 1989 w komisji ds. Duszpasterstwa Rolników oraz Duszpasterstwa Ludzi Pracy

Arcybiskup Edward Ozorowski

Metropolita Białostocki. Ksiądz Arcybiskup prof. dr hab. Edward Ozorowski urodził się 1 maja 1941 roku w Wólce Przedmieściu koło Białegostoku. W 1964 roku ukończył Archidiecezjalne Wyższe Seminarium Duchowne w Białymstoku, a w 1979 r. studia specjalistyczne na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Uzyskał stopnie: doktora teologii w 1970 roku i doktora habilitowanego w 1976 roku (rozprawa Eklezjologia unicka w latach 1596-1720). Od 1974 pracował w Wyższym Seminarium duchownym w Białymstoku, w latach 1979–1992 piastował tam urząd rektora. Był też pracownikiem naukowym: Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie, Uniwersytetu w Białymstoku, Wyższego Seminarium Duchownego w Sankt Petersburgu oraz Papieskiego Wydziału Teologicznego – Sekcji św. Jana Chrzciciela w Warszawie. W latach 1999–2012 był kierownikiem Międzywydziałowej Katedry Teologii Katolickiej Uniwersytetu w Białymstoku. Objął ponadto funkcję przewodniczącego Rady Naukowej ds. Kolegium Teologicznego i Studium Teologii w Białymstoku oraz kierownika Katedry Teologii Dogmatycznej Małżeństwa i Rodziny w Instytucie Studiów nad Rodziną na Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie. Członek Polskiego Towarzystwa Teologicznego oraz Towarzystwa Mariologicznego.

Keiichi Yamanaka

Profesor Keiichi Yamanaka jest aktualnie dziekanem Szkoły Prawa na Uniwersytecie Kansai w Osace (poprzednio był dziekanem Wydziału Prawa na tym Uniwersytecie). Urodził się 16 marca 1947 roku. Jego kariera naukowa łączy się z Uniwersytetem Kansai w Osace. Studia doktoranckie odbył na Uniwersytecie w Kioto. Od 1985 roku jest profesorem zwyczajnym Wydziału Prawa Uniwersytetu w Osace. Głównym obszarem jego badań jest dogmatyka prawa karnego. Profesor Keiichi Yamanaka jest obecnie m.in. członkiem Zarządu Japońskiego Stowarzyszenia Prawa Karnego oraz pełni prestiżową funkcję państwowego egzaminatora z prawa karnego w Japonii. Na najważniejsze pozycje w dorobku naukowym prof. Keiichi Yamanaki składa się 6 monografii, 8 podręczników, 6 tłumaczeń książek z niemieckiego na japoński, ponad 30 artykułów i studiów w języku niemieckim, publikowanych w najlepszych niemieckich czasopismach i renomowanych oficynach wydawniczych oraz około 150 artykułów i studiów w języku japońskim.

Brunon Hołyst

Profesor Brunon Hołyst urodził się 6 października 1930 r. w Rogowie w rodzinie nauczycielskiej. W 1952 r. ukończył Wydział Prawa Uniwersytetu Łódzkiego uzyskując tytuł magistra prawa. W 1962 r. obronił pracę doktorską pt. "Kryminalistyczna problematyka pożarów" uzyskując stopień naukowy doktora nauk prawnych z kryminalistyki na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego. Był pierwszym doktorem z zakresu kryminalistyki w Polsce. W 1969 r. na podstawie rozprawy habilitacyjnej pt. "Zabójstwo. Studium kryminalistyczne i kryminologiczne" oraz na podstawie pozostałego dorobku naukowego Rada Wydziału Prawa Uniwersytetu Łódzkiego nadała Mu stopień doktora habilitowanego nauk prawnych w zakresie kryminologii. W 1974 r. został profesorem nadzwyczajnym, a w 1978 r. profesorem zwyczajnym nauk prawnych. Od 1961 r. do 2000 r. był zatrudniony na Wydziale Prawa Uniwersytetu Łódzkiego. Po przejściu na emeryturę Profesor nadal pracuje na tym Wydziale. W latach 1974-1990 pełnił funkcję Dyrektora Instytutu Problematyki Przestępczości w Warszawie. Warto też podkreślić, iż Profesor Hołyst jest inicjatorem i założycielem, a obecnie członkiem honorowym Polskiego Towarzystwa Kryminalistycznego. Jest też Kierownikiem Katedry Kryminologii w Wyższej Szkole Menedżerskiej w Warszawie pełniąc, jednocześnie funkcję Rektora tej Uczelni.

Jerzy Wilkin

Profesor Jerzy Wilkin urodził się 25 maja 1947 r. w Lwówku Śl. W 1970 r. ukończył Wydział Ekonomii Politycznej Uniwersytetu Warszawskiego uzyskując tytuł magistra. W 1976 roku obronił pracę doktorską n.t. "Tworzenie i podział dochodów ludności rolniczej w Polsce" uzyskując stopień naukowy doktora ekonomii na Wydziale Nauk Ekonomicznych UW. Stopień doktora habilitowanego nauk ekonomicznych otrzymał w 1985 roku. Jego rozprawa doktorska "Współczesna kwestia agrarna" została opublikowana przez Państwowe Wydawnictwo Naukowe. Tytuł naukowy profesora nauk ekonomicznych otrzymał w 1994 r., a stanowisko profesora zwyczajnego w 1998 r.
Profesor Jerzy Wilkin jest wielkim uczonym i erudytą niezwykle cenionym w polskiej i światowej ekonomii, ekonomii instytucjonalnej, oraz ekonomii rolnictwa. Ma ogromne zasługi w dziedzinie kreowania międzynarodowej współpracy naukowej. Pełnił i nadal pełni liczne kierownicze funkcje akademickie i zawodowe.

Więcej na temat Doktorów Honoris Causa Uniwersytetu w Białymstoku, na stronie: http://uwb.edu.pl/doktorzy-honoris-causa

Galeria zdjęć