Polski ślad

Madagaskar kojarzy się nieodłącznie z osobą Beniowskiego. Ten szlachcic węgierskiego pochodzenia (ale niektóre źródła podają, że był Węgrem polskiego pochodzenia, co często ponoć podkreślał), podróżnik i żołnierz o nieodpartym uroku osobistym, a także znakomity szachista wiele przeżył, zanim dotarł do wybrzeży Madagaskaru. Za udział w konfederacji barskiej (1768), w której pod dowództwem Pułaskiego walczył przeciw Rosji i reformom Stanisława Augusta Poniatowskiego, został zesłany na Kamczatkę. Zorganizowany przez niego bunt w więzieniu zakończył się sukcesem – w towarzystwie innych zesłańców uciekł zdobytym statkiem. Niespokojny podróżnik zainteresował się wówczas Madagaskarem, który w owym czasie był jeszcze niepodległą wyspą. Postanowił uczynić zeń kolonię, a stosowne poparcie otrzymał od rządu francuskiego. Jego plan się powiódł – życzliwe traktowanie Malgaszy sprawiło, że plemiona mieszkające na wschodzie i północy wyspy obrały go swym królem. Po tym wydarzeniu został nieoczekiwanie odwołany przez rząd francuski i zmuszony do powrotu do Europy. Na wyspę wrócił dopiero po dziesięciu latach, mając poparcie m.in. Benjamina Franklina, współtwórcy niepodległości Stanów Zjednoczonych. Zginął w potyczce z Francuzami, którzy na wieść o jego powrocie przypłynęli na wyspę.
Dziś jedynie krzywa, brukowana uliczka – rue Benyowski w Tananarywie, przypomina osobę tego wielkiego podróżnika.