W środę, 1 grudnia rektor Uniwersytetu w Białymstoku prof. Robert Ciborowski otworzył w bibliotece Wydziału Chemii wystawę poświęconą profesorowi Adamowi Hulanickiemu, doktorowi honoris causa naszej uczelni. W uroczystości wzięła udział Zofia Boglewska-Hulanicka. Przekazała Wydziałowi Chemii dyplomy, nagrody naukowe i medale, które otrzymał prof.Hulanicki w uznaniu za działalność naukową, a także czasopisma naukowe, książki i notatki z jego osobistego księgozbioru.

Zebrani na uroczystości goście mieli możliwość wysłuchania wspomnień współpracowników prof. Hulanickiego: prof. Ewy Bulskiej, prof. Anatola Kojło, prof. Beaty Godlewskiej-Żyłkiewicz, którzy mówili o jego pracy naukowej, związkach z białostocką uczelnią. Nie zabrakło także bardziej osobistych wspomnień małżonki Profesora.

Prof. Adam Hulanicki był absolwentem i pracownikiem Uniwersytetu Warszawskiego, jednak od początku istnienia uniwersyteckiej chemii w Białymstoku zawsze wspierał ją swoim doświadczeniem dydaktycznym i naukowym. Uczestniczył w radach naukowych, seminariach i konferencjach organizowanych w Instytucie Chemii. Był promotorem i recenzentem wielu prac magisterskich. Pod jego kierunkiem trzy pracownice Instytutu Chemii uzyskały stopień doktora. Miał duży wpływ na tematykę badawczą podejmowaną w dziedzinie chemii analitycznej w Instytucie Chemii. W uznaniu zasług dla rozwoju studiów chemicznych i badań naukowych na UwB został uhonorowany tytułem doctora honoris causa w 2017 roku.

Adam Hulanicki (ur. 31.05.1929 r., zm.4.12.2019 r.) ukończył studia w zakresie chemii na Wydziale Matematyki-Fizyki-Chemii Uniwersytetu Warszawskiego w 1952 r. Po ponad rocznej pracy w przedsiębiorstwie Filmowe Biuro Techniczne, rozpoczął w 1953 roku pracę w Katedrze Chemii Nieorganicznej Uniwersytetu Warszawskiego pod kierownictwem profesora doktora Wiktora Kemuli. W latach 1957- 58 odbył staż naukowy w Uniwersytecie Harvarda (Cambridge, USA) pod kierunkiem prof. Jamesa J. Lingane’a. W roku 1961 uzyskał stopień doktora w Uniwersytecie Warszawskim na podstawie rozprawy „Zastosowanie dwuetylodwutiokarbaminianu sodowego w analizie potencjometrycznej”. W roku 1968 uzyskał tamże stopień doktora habilitowanego na podstawia rozprawy „Reakcje kompleksowania dwutiokarbaminianów”. W tym samym roku uzyskał stanowisko docenta. W 1976 roku otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego a w roku 1989 profesora zwyczajnego.

Od 1969 do 1999 roku był kierownikiem Pracowni Teoretycznych Podstaw Chemii Analitycznej na Wydziale Chemii Uniwersytetu Warszawskiego. W roku 1981 został wybrany dziekanem Wydziału Chemii i pełnił tę funkcję do roku 1984. W 1991 roku został wybrany do Rady Głównej Szkolnictwa Wyższego i do 1993 roku pełnił funkcję przewodniczącego Sekcji Uniwersytetów. W latach 1991-93, 2000-2003 i 2003-2006 brał udział w pracach Centralnej Komisji ds. Tytułu Naukowego i Stopni Naukowych.

Profesor Adam Hulanicki był światowej sławy specjalistą w dziedzinie chemii analitycznej, a szczególnie w analitycznej spektrometrii atomowej, wykorzystaniu odczynników organicznych w analizie chemicznej, potencjometrycznych i kulometrycznych metodach analizy, analizie śladowej i analizie specjacyjnej. Szczególnie duży wkład wniósł w rozwój elektrod jonoselektywnych. Opublikował ponad 250 prac naukowych, z tego 197 prac znajduje się w bazie Web of Science. Do tej pory znajduje się na liście 2 proc. najlepiej cytowanych naukowców na świecie. Bardzo ważne w dorobku profesora są książki: „Spektralna analiza emisyjna” (we współautorstwie z W. Kemulą 1956), „Dwutiokarbaminiany jako odczynniki kompleksujące” (1967),  „Kwasy i zasady w chemii analitycznej” (1972) pierwsze wydanie, wielokrotnie tłumaczona na język rosyjski i angielski, „Współczesna chemia analityczna – wybrane zagadnienia” (2001), „Nowoczesne techniki analityczne. Specjacja i analiza specjacyjna” (2006). Wielokrotnie wygłaszał wykłady plenarne podczas prestiżowych konferencji międzynarodowych. Został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski, Medalem Komisji Edukacji Narodowej. Polskie Towarzystwo Chemiczne przyznało mu Medal Jana Zawidzkiego (1986) i Medal Wiktora Kemuli (2004) za wybitne osiągnięcia naukowe. III Wydział Polskiej Akademii Nauk uhonorował go nagrodą Marii Skłodowskiej-Curie (1992), natomiast Zespół Analizy Spektralnej Komitetu Chemii Analitycznej PAN nagrodą im. dr. Jerzego Fijałkowskiego (2007). Profesor Hulanicki brał udział w pracach rady redakcyjnej czasopisma „Chemia Analityczna – Chemical Analysis” (od 1962 roku), a w latach 1991 – 2009 był jego redaktorem naczelnym. Przez szereg lat był członkiem komitetów redakcyjnych wielu czasopism międzynarodowych z zakresu chemii analitycznej: Anatytica Chimica Acta, Ion-Selective Electrode Reviews, Progress on Analytical Atomic Spectroscopy, The Analyst, Analusis, Talanta, Mikrochimica Acta, Canadian Journal on Analytical Sciences and Applied Spectroscopy, Fresenius Journal on Analytical Chemistry, Spectrochimica Acta, Analytical Letters.

Od roku 1994 prof. Adam Hulanicki był członkiem korespondentem PAN. W strukturach PAN pełnił funkcje sekretarza Komisji Analitycznej (1955-66), przewodniczącego Komitetu Chemii Analitycznej Wydziału III Nauk Matematycznych, Fizycznych i Chemicznych PAN. Był również członkiem Wydziału Chemii Analitycznej (1995-99) Międzynarodowej Unii Chemii Czystej i Stosowanej (IUPAC); przedstawicielem krajowym (1978-2007), a następnie członkiem Steering Committee (1990-2007) Federacji Europejskich Towarzystw Chemicznych (ob. European Association of Molecular and Chemical Sciences). Przez wiele lat był Przewodniczącym Komitetu Chemii Analitycznej PAN.